Μπορεί πλέον να μην είναι η αρχηγός του Παναθηναϊκού, ωστόσο η Ξανθή Μυλωνά ζει και αναπνέει με τη σκέψη της αγαπημένης της ομάδας!
Η μοναδική
αθλήτρια, η οποία ήταν παρούσα σε όλους τους τίτλους του γυναικείου τμήματος βόλεϊ του Παναθηναϊκού την χρυσή επταετία, από το 2005-2011, παραχώρησε μια συνέντευξη, όπως μόνο αυτή ξέρει να δίνει!
Αναλυτικά η
συνέντευξη της Ξανθής Μυλωνά στο GreenZone.gr:
- Από
πρωταγωνίστρια πλέον θα παρακολουθείς από την κερκίδα την ομάδα. Πιστεύεις πως
υπάρχει η δυνατότητα φέτος για διακρίσεις και κούπες;
«Η χρονιά
φέτος θα είναι δύσκολη, η ομάδα είναι νέα, έχει ταλέντο, αλλά για διακρίσεις
και κούπες το θεωρώ ακατόρθωτο. Υπάρχουν ισχυροί αντίπαλοι που έχουν προβάδισμα
τη φετινή περίοδο, ΑΕΚ, Ολυμπιακός, Ηρακλής Κηφισιάς... Για μένα είναι μια πολύ
δύσκολη μετάβαση αυτή».
- Ποια είναι η
άποψή σου για την Ανθή Βασιλαντωνάκη;
«Θεωρώ πως
είναι το μεγαλύτερο ταλέντο στην ηλικία της, αλλά αν δε δουλέψει θα παραμείνει
ταλέντο. Χρίστηκε διεθνής και σε μικρή ηλικία, έχει όλο το μέλλον μπροστά της
για να κάνει σπουδαία πράγματα. Πολύ μεγάλα ταλέντα είναι και η Χριστοδούλου,
που πιστεύω πως σε λίγα χρόνια θα είναι σε μεγάλη ομάδα του εξωτερικού και η
Νομικού».
- Για τη
Μάρκου που θα σε αντικαταστήσει φέτος;
«Επίσης μια
καλή νεαρή αθλήτρια, που μέσα από σκληρή δουλειά μπορεί να βελτιωθεί».
-
Παρακολούθησες το φιλικό με την ΑΕΚ που ηττηθήκαμε με 3-0. Είδες κάποια θετικά
σημεία;
«Εντάξει,
είναι νωρίς ακόμα για συμπεράσματα. Η ομάδα είναι πεσμένη, χρειάζονται πολλά
για να γυρίσει σε ένδοξες μέρες. Η ΑΕΚ είναι πολύ ισχυρή και φέτος, με
παίκτριες με προσωπικότητα και εμπειρία. Εμείς είμαστε νέα ομάδα, χωρίς ξένες,
που θα προσπαθήσουμε για το καλύτερο, παρότι τα πράγματα θα είναι δύσκολα».
Έχεις παρακολουθήσει
καθόλου τα τμήματα υποδομών νεανίδων στο βόλλεϋ του Παναθηναϊκού; Γίνεται καλή
δουλειά;
«Φυσικά και τα
παρακολουθώ. Έχει ξεκινήσει μια πολύ καλή προσπάθεια, υπάρχει προσέλευση,
δουλεύουν καλοί προπονητές και ελπίζω στο μέλλον να βγουν από κει οι νέες
πρωταθλήτριες του Παναθηναϊκού».
- Πρόσφατα
υπήρξε η σκέψη για να συγχωνευθεί το τμήμα με τον Πανελλήνιο και να αγωνίζεται
στην Κυψέλη ο Παναθηναϊκός… (σημ. η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε πριν την
οριστικοποίηση της συμφωνίας με τον Πανελλήνιο).
«Θεωρώ
αδιανόητο να μην παίζει ο Παναθηναϊκός στη Λεωφόρο , εδώ είναι το σπίτι του.
Αυτή η έδρα κερδίζει από μόνη της παιχνίδια. Αλλά εφόσον δεν ξεπερνιούνται τα
τεχνικά θέματα, φυσικά και θα ήταν καλή λύση να πάμε στην Κυψέλη. Το ΜΕΤΣ ήταν
ψυχρό γήπεδο, δεν ήταν έδρα και μας έλειψε πολύ ο κόσμος μας. Καταλαβαίνω όλη
την οργή των οπαδών και αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να το δεχθούμε».
- Πιστεύεις
πως η απόφαση για λίγα εκατοστά να μην παίζει στον Τάφο ο Παναθηναϊκός αφορά
μόνο τους κανονισμούς ή γενικά παρατηρείται κάποια πολεμική εναντίον του
Συλλόγου από την ομοσπονδία;
«Μην
κοροϊδευόμαστε, υπάρχει πολεμική κατά του συλλόγου. Υπάρχουν ομάδες που έχουν
παρόμοια προβλήματα και όμως αγωνίζονται κανονικά στα γήπεδά τους.
Τους ενοχλεί
να μαζεύεται κόσμος στη Λεωφόρο. Τα 80 εκατοστά είναι πρόσχημα.
- Πώς δέχτηκες
την είδηση ότι ο ΟΣΦΠ ήθελε να φτιάξει τμήματα υποδομών στις εγκαταστάσεις του
Πανελληνίου;
«Ξαφνιάστηκα.
Η Αθήνα ανήκει στον Παναθηναϊκό. Αυτή ήταν μια πολύ κακή είδηση. Πώς να το
πάρω; Είναι σα να πάει ο Παναθηναϊκός να κάνει τμήματα υποδομών στο Κερατσίνι
και στο Πέραμα. Όχι πως δεν υπάρχουν παντού Παναθηναϊκοί, αλλά στην καρδιά της
Αθήνας δεν μπορεί να υπάρχει τέτοια σκέψη».
- Ποιοι
πιστεύεις πως είναι οι κύριοι λόγοι που οδηγήθηκε στη σημερινή κατάσταση το
τμήμα;
«Τα χρέη του
ερασιτέχνη που είναι πάρα πολλά, η μη εύρεση χορηγών, αλλά και το ότι οι
περισσότεροι χορηγοί έχουν φύγει, ενώ έταζαν κι έκαναν συμφωνίες, χωρίς να
υπάρχουν χρήματα».
- 7
πρωταθλήματα, 5 κύπελλα, 2η θέση στο Τσάλεντζ Καπ… Ποιες εικόνες έχουν μείνει
στο νου σου, ποια ήταν η σημαντικότερη στιγμή;
«Καλύτερη και
πιο έντονη στιγμή ήταν σίγουρα η ανατροπή το 2008. Ήταν ασύλληπτο αυτό που
έγινε. Όταν κάναμε το 2-2, ξέραμε ότι δε θα χρειαστεί καν να παίξουμε το
τελευταίο παιχνίδι. Το νιώθαμε ότι το είχαμε πάρει. Γυρίσαμε στη Λεωφόρο και
μας περίμενε ο κόσμος μας με καπνογόνα, με τραγούδια, με παλμό…Άλλη φοβερή
στιγμή ήταν το final-4 της Ιεράπετρας. Και φυσικά, η στιγμή που δε θα ξεχάσω
ποτέ είναι το νταμπλ του 2010 το οποίο πανηγυρίσαμε με την ποδοσφαιρική ομάδα
μέσα στο Ο.Α.Κ.Α. Μία πρωτοπορία του Παναθηναϊκού που, ως συνήθως, αντιγράφηκε
αργότερα από κάποιους άλλους…».
- Για τον
τελικό του Τσάλεντζ Καπ τι έχεις να πεις;
«Ήταν η
μοναδική φορά που έκλαψα κι αυτή από συγκίνηση, όχι από λύπη. Ήταν τόσο μεγάλη
η επιτυχία και ο κόσμος που ήρθε μέχρι εκεί συγκλονιστικός».
- Πόσο σας
πείραξε η ήττα από τον Ολυμπιακό στο ΜΕΤΣ το 2010;
«Η ήττα πάντα
μας πειράζει, αλλά ξέραμε ότι μπορούσαμε να τις κερδίσουμε στου Ρέντη. Πιο πολύ
μας πείραξε που δε μας σεβάστηκαν και έγραψαν στις τουαλέτες μας «Άντε γεια».
Ξέραμε ότι θα το σηκώσουμε. Και όταν τις κερδίσαμε και πήραμε το πρωτάθλημα
μέσα στο γήπεδό τους, πήγαμε και γράψαμε στον τοίχο τους "Άντε γεια
εσείς"»! (γελάει).
- Ποιος
προπονητής σε έχει στιγματίσει στην καριέρα σου;
«Σίγουρα ο
Μπαχράμης. Αυτός με επέλεξε και με έφερε στον Παναθηναϊκό, έκανε καταπληκτική
δουλειά και βελτιώθηκα πολύ ως παίκτρια. Και ο Φλώρος ήταν πολύ καλός
προπονητής, πρωταθλητής προπονητής, με τη διαφορά ότι είχε την τύχη να
συνεργάζεται με τις κορυφαίες αθλήτριες που πέρασαν ποτέ, με μία πραγματική
dream team».
- Έχεις
μιλήσει για χρέη προς αθλήτριες 2 χρόνια σχεδόν που δεν τα αναγνωρίζει
κανείς...
«Τα χρέη
ξεκίνησαν από το 2009 και συνεχίζονται μέχρι και σήμερα! Εδώ και τρία χρόνια
μας χρωστούν χρήματα, τα οποία δεν τα αναγνωρίζει κανένας…Μόνο αν πας
δικαστικώς τα αναγνωρίζουν τελικώς».
- Θα έκανες
ποτέ προσφυγή;
«Όχι, δε θα
μπορούσα, δε μου κάνει καρδιά, έχω ζήσει τόσα πολλά με αυτήν την ομάδα, δε θα
μπορούσα να κινηθώ νομικώς. Έχω όλη την καλή διάθεση για διακανονισμό...Απλά
δεν είναι απάντηση αυτή που μας δίνουν ότι προηγούνται όσοι έχουν πάει ήδη
δικαστικά!...Έχω προσφέρει πολλά στην ομάδα, αλλά χρωστάω και πολλά στον
Παναθηναϊκό που είμαι αυτή που είμαι, που με πήρε από τη Λάρισα. Πολύ δύσκολα
θα έφθανα εκεί αν και ποτέ δεν ξέρεις. Δεν αδικώ και τα άλλα κορίτσια που
έκαναν προσφυγές, τα δεδουλευμένα τους ήθελαν να εξασφαλίσουν. Άλλωστε δεν
είχαν άλλη επιλογή γιατί τους έψαχναν στα τηλέφωνα για να έρθουν σε κάποια
συμφωνία και δεν απαντούσαν ποτέ...».
- Είχες κάνει
κριτική σε παλαιότερες διοικήσεις για εγκατάλειψη του τμήματος από τον
Ερασιτέχνη Παναθηναϊκό...
«Η κριτική που
είχα κάνει, αφορά όλους όσοι ήταν εκείνη τη χρονιά (σημ.2010-2011). Δε
διανοείται να παίρνουμε το πρωτάθλημα και να μας χρωστούν 6 μήνες…Όσα πήραμε
ήταν μετά από πιέσεις που μας ανάγκαζαν να μην κατεβαίνουμε σε προπόνηση. Και
όλοι να υπόσχονται και μετά να τους ψάχνουμε να τους βρούμε…Εξαιρείται η
περσινή χρονιά που ήταν εντάξει και με το παραπάνω απέναντί μας, αλλά τα χρέη
παραμένουν χρέη».
- Ενέχει δόση
ρεαλισμού η δήλωσή σου πως θα επιστρέψεις στο Τριφύλλι για τα επόμενα 10
χρόνια;
«Εννοείται.
Είναι η θέση μου τέτοια που μπορώ και το αντέχω να παίξω μέχρι τα 42 μου.
Υπάρχουν κι άλλες αθλήτριες που αγωνίζονται ακόμα σε αυτήν την ηλικία. Θα
προπονούμαι γερά και θα τα καταφέρω. Είναι σίγουρο ότι θα γυρίσω, δεν μπορώ
μακριά από τον Παναθηναϊκό. Ήδη φέτος μου ζητήθηκε να είμαι στον πάγκο για να
εμψυχώνω τα κορίτσια, αλλά δεν δέχτηκα. Δεν μου έκανε καρδιά. Θα ήθελα να μπω
μέσα και να παίξω». (γελάει)
- Αν η ομάδα
αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα και τεθεί θέμα υποβιβασμού τι θα κάνεις;
«Αν τεθεί θέμα
υποβιβασμού, ούτε θα το σκεφτώ. Άνετα θα φορούσα φανέλα ξανά και θα έμπαινα να
βοηθήσω».
- Τι πιστεύεις
πως πρέπει να συμβεί για να βρει ο Ερασιτέχνης Παναθηναϊκός τον δρόμο του;
«Να
ξεκαθαρίσουν τα χρέη ώστε να μπουν στο σύλλογο Παναθηναϊκοί με οικονομική
άνεση, αλλά και να στηριχθεί στα δικά του παιδιά».
-
Παρακολουθείς / ενημερώνεσαι για τα υπόλοιπα τμήματα του Παναθηναϊκού;
«Παρακολουθώ
ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Στενοχωρήθηκα για τη φυγή Ομπράντοβιτς, ακόμα
αναρωτιέμαι το γιατί. Αλλά ο Παναθηναϊκός είναι τεράστιο όνομα και σύντομα θα
επιστρέψει ξανά στις επιτυχίες».
- Αν μπορούσες
να φανταστείς τον Παναθηναϊκό που ονειρεύεσαι σε όλα τα τμήματα, πώς θα ήταν;
«Πρωταθλητή σε
όλα τα σπορ, αυτή είναι η θέση του, με όλα τα τμήματα στη Λεωφόρο».
- Παρατηρείται
η τάση οργανωμένοι οπαδοί να αγκαλιάζουν τμήματα (γυναικείο μπάσκετ, πινγκ
πονγκ, πυγμαχία)… Το γυναικείο βόλλεϋ είναι από τα αγαπημένα των οπαδών. Πώς
τους έζησες, τι αναμνήσεις έχεις;
«Αγκαλιάζουν
όλα τα τμήματα οι οπαδοί μας. Τι να πω για τον κόσμο μας, η ατμόσφαιρα στον
Τάφο είναι εκπληκτική, οι φίλαθλοι είναι μοναδικοί στον κόσμο. Το στις χαρές
και στις λύπες μαζί ισχύει».
- Ποια
αθλήτρια ή αθλητή έχεις ως πρότυπο;
«Την ιταλίδα
λίμπερο Καρντούλο και την Σικόρα την Αμερικανή. Και φυσικά, τον Γιουσέιν Μπολτ,
είναι απίστευτος».
- Οι ελεύθερες
ώρες λογικά αυξήθηκαν τώρα που σταμάτησες το βόλλεϋ. Πώς τις γεμίζεις;
«Δεν κάνω
τίποτα φοβερό, ίντερνετ, παιχνίδια στο facebook, βόλτες, κανένα μπανάκι…».
- Εάν σου
ετίθετο ένα δίλημμα να επιλέξεις μεταξύ βόλλεϋ και προσωπικής ζωής;
«Το βόλλεϋ
είναι η ζωή μου, αυτό αγαπώ από μικρή. Δεν υπάρχει δίλημμα».
- Ποιος, κατά
την άποψή σου, ήταν ο καλύτερος παράγοντας/έφορος που πέρασε ποτέ από το τμήμα;
«Ο Πιστιόλης,
χωρίς αμφιβολία. Μας στήριξε όσο κανένας. Όταν χάναμε, περνούσαμε από δίπλα του
και δε μας μιλούσε, αλλά ήταν ο καλύτερός μας φίλος. Πατέρας μας. Δε θα ξεχάσω
ποτέ και τον Νίκο Καρακώστα, ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος, που μας πώρωνε πριν
από τα ματς και που πάντα μας φρόντιζε».
- Υπήρξε ποτέ
κάποια τριβή ανάμεσα στις αθλήτριες;
«Όχι, ποτέ.
Ήμασταν πολύ αγαπημένες και είχαμε σεβασμό και θαυμασμό η μία για την άλλη. Κι
εμένα προσωπικά δεν με πείραζε που άλλες συμπαίκτριές μου έπαιρναν περισσότερα
χρήματα από μένα, αντιθέτως χαιρόμουν. Σκέψου και τι ξένες έχουν περάσει, η
Φερνάντεθ, η Μόλναρ…».
- Πού
φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε 10 χρόνια από σήμερα;
«Σίγουρα στη
Λάρισα, εκεί είναι ο τόπος μου, εκεί με βλέπω να γυρίζω όταν δε θα βρίσκομαι
πια στον Παναθηναϊκό. Θα βλέπω τους αγώνες μου σε dvd, αφού τους έχουν γράψει
όλους οι γονείς μου». (γελάει)
«Αν τεθεί θέμα
υποβιβασμού, ούτε που θα το σκεφτώ, θα βάλω τη φανέλα και θα μπω μέσα να
παίξω»!
- Θα
«έσπρωχνες» τα παιδιά σου στον αθλητισμό και στο βόλλεϋ;
«Ασφαλώς,
γιατί να μην ασχοληθούν; Είναι υγεία και όμορφη απασχόληση. Βέβαια, ό, τι
θέλουν αυτά θα κάνουν…Το σίγουρο είναι πως τα κάνω Παναθηναϊκούς»!
- Όταν
αγωνιζόσουν, είχες κάποια γούρια;
(Γελάει) «Ναι,
φυσικά, όπως όλες σχεδόν οι παίχτριες. Φορούσα τα ίδια τσιμπιδάκια και τις
ίδιες κάλτσες».
- Σου έγινε
ποτέ πρόταση να πας στον Ολυμπιακό;
«Όχι. Φίλοι
του Ολυμπιακού με προέτρεπαν να πάω στην ομάδα τους, αλλά ποτέ δε μου έγινε
επίσημη πρόταση από άνθρωπο της ομάδας τους. Αλλά και να μου είχε γίνει
πρόταση, δε θα πήγαινα ποτέ, γιατί θα ήταν μεγάλη αχαριστία στο σύλλογο που με
ανέδειξε και στον κόσμο του Παναθηναϊκού».
- Το 2008,
στον τέταρτο τελικό της σειράς, με το σκορ στο 15-14 στο πέμπτο σετ φοβήθηκες;
«Όχι, καθόλου.
Παρότι ο Ολυμπιακός προηγείτο με 2-1 νίκες και αυτός ο πόντος θα μπορούσε να
κρίνει το πρωτάθλημα δεν αισθάνθηκα φόβο. Ποτέ δε φοβάμαι. Άγχος εγρήγορσης
υπήρχε. Ήμουν πιο συγκεντρωμένη από ποτέ γιατί ήξερα πως άμα έκανα λάθος,
τελείωσε. Όταν το σκορ των τελικών ήταν 2-0 εις βάρος μας, κοιμόμουν στις 7 το
πρωί....Και δεν ήμουν η μόνη! Ήξερα πως μπορούμε να το πάρουμε, όλες το
πιστεύαμε και ο προπονητής μας. Και τα καταφέραμε».
- Η χειρότερη
στιγμή στην καριέρα σου ποια ήταν;
«Η ήττα
πρόπερσι από την ΑΕΚ. Και επίσης, η ήττα στον τελικό του κυπέλλου πέρσι. Αν
είχε γίνει μία προσθήκη, θα το παίρναμε».
- Πώς
ξεκίνησες με το βόλλεϋ;
«Ξεκίνησα να
παίζω βόλλεϋ στην τετάρτη δημοτικού, ενώ από τα 11 μου έπαιζα σε ομάδα (ΕΑ
Λαρίσης). Στα 23 μου πήρα μεταγραφή στον Παναθηναϊκό, αφού πρώτα αγωνιζόμουν
στην ΕΑΛ, με ένα σύντομο πέρασμα μιας σαιζόν από τον Βύρωνα που αγωνίστηκα ως
πασαδόρος». (γελάει).
«Η Λεωφόρος
είναι έδρα που κερδίζει από μόνη της παιχνίδια...»
- Το 12 ήταν
πάντα ο αγαπημένος σου αριθμός;
«Όχι, πάντα
φορούσα το νούμερο 4, αλλά όταν ήρθα στον Παναθηναϊκό το είχε ήδη η Νίκη
Γκαραγκούνη, οπότε διάλεξα το 12 και είναι πλέον ο αριθμός μου».
- Τι σε έχει
ενοχλήσει όλα αυτά τα χρόνια στα γήπεδα; Σε επηρεάζουν οι προσβολές;
«Μπα, έχω
συνηθίσει, δε με επηρεάζουν αυτά που ακούγονται από τις εξέδρες. Η μοναδική
φορά που ενοχλήθηκα ήταν όταν με έβρισαν οπαδοί του Ολυμπιακού και ήταν οι
γονείς μου στο γήπεδο, αλλά γενικά αυτά δε μ’ ενοχλούν, ούτε μ’ επηρεάζουν.
Άβολα έχω αισθανθεί επίσης την περίοδο που μας είχαν επιβάλλει να φορούμε τα
περίφημα κορμάκια…Ευτυχώς δεν κράτησε για πολύ».
- Πες μας δυο
λέξεις που σου έρχονται στο μυαλό για τα παρακάτω ονόματα.
- Ρούξι…
«Φίλη, αρχηγός
με τα όλα της, με τα πάντα της».
- Χατζηνίκου…
«Ηγετική
μορφή»
- Σαπαρέφσκα…
«Ακούραστο
ταίρι μου»
- Θανάσης
Γιαννακόπουλος…
«Παναθηναϊκός»
-
Ομπράντοβιτς…
«Κόσμημα»
- Σισέ:
«Παιχτάρα»
- Ολυμπιακός…
«Αντιπάθεια,
αντιπαλότητα, πάθος να τον κερδίζω πάντα»!
-
Παναθηναϊκός…
«Τρόπος ζωής
και οικογένεια, αλλά κυρίως τρόπος ζωής»
- Τριφύλλι…
«Άγχος
δημιουργικό και αυτοπεποίθηση»
- Αγαπημένο
σύνθημα;
«Το
"είναι φίνα τα κορίτσια" και το... (γέλια) "Με σήμα στην
καρδιά". Τί να κάνω μ’ αρέσει πάρα πολύ»!
- Τι είναι για
σένα η Λεωφόρος;
Τι είναι η
Λεωφόρος; Σπίτι και οικογένεια. Δε θα άλλαζα τον Τάφο ούτε με το πιο σύγχρονο
γήπεδο βόλλεϋ του κόσμου!
Πηγή: Greenzone.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου