«Αγαπώ τον ΠΑΟ, από μικρό παιδί»!

Τον δύσκολο ρόλο να μεταλαμπαδεύσει το DNA πρωταθλητή στις νέες της συμπαίκτριες, έχει αναλάβει η Όλγα Μαλουσάρη, που εύχεται μέσω της "Πράσινης" σύντομα να οδηγήσει το «τριφύλλι» ξανά στην κορυφή!

Κόρη του πρώην βολεϊμπολίστα του Παναθηναϊκού, Γρηγόρη Μαλουσάρη, και όπως ήταν αναμενόμενο στο αίμα της κυκλοφορούσε από μωρό το… μικρόβιο του βόλεϊ.

Ο λόγος για την Όλγα Μαλουσάρη, η οποία μαζί με την Έλενα Χριστοδούλου την φετινή σεζόν είναι οι μοναδικές αθλήτριες του Παναθηναϊκού, οι οποίες έχουν πανηγυρίσει το Πρωτάθλημα με το «τριφύλλι». Έχουν αγωνιστεί δίπλα σε μεγάλα ονόματα του γυναικείου βόλεϊ, όπως Ρούξι Ντουμιτρέσκου, Ξανθή Μυλωνά, Ελευθερία Χατζηνίκου, αλλά και Μπριζίτκα Μόλναρ, και έχουν «μπολιαστεί» με το DNA της κορυφαίας ομάδας βόλεϊ της χώρας μας την τελευταία δεκαετία!

Η Όλγα Μαλουσάρη, αν και χαμηλών τόνων χαρακτήρας, είναι… δουλευταρού στην προπόνηση και «εργαλείο» για κάθε προπονητή, αφού εκτός από ακραία αγωνίζεται και ως λίμπερο, ανάλογα με το που την χρειάζεται η ομάδα. Φέτος ωστόσο η 22χρονη αθλήτρια θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, καθώς θα είναι αυτή θα πρέπει να μεταλαμπαδεύσει την καρδιά Πρωταθλητή στις νέες της συμπαίκτριες, αναλαμβάνοντας τον δύσκολο ρόλο να οδηγήσει το «τριφύλλι» ξανά στην φυσική του θέση, την κορυφή!

Η Όλγα Μαλουσάρη, λίγο πριν το πρώτο σερβίς της Α1 Γυναικών, μιλάει για πρώτη φορά για τους φόβους και τα όνειρά της, ενώ… ξανασυστήνεται μέσω της «Πράσινης»!

Είσαι κόρη του παλαίμαχου άσου του Παναθηναϊκού, Γρηγόρη Μαλουσάρη. Είναι για σένα ευχή να κουβαλάς το όνομά του, ή σε αγχώνει το γεγονός ότι μπορεί να... συγκριθείς μαζί του;

«Είναι σίγουρο ότι ο πατέρας μου έκανε μια εκπληκτική καριέρα στον χώρο του βόλεϊ και ειδικά στον Παναθηναϊκό, και είμαι πολύ περήφανη γι’ αυτόν. Τώρα όσον αφορά το αν με αγχώνει η σύγκριση μαζί του, πιστεύω ότι ο κάθε αθλητής  έχει την δική του πορεία και μακάρι να πετύχω σημαντικά πράγματα στον χώρο αυτόν».

Πότε και που ξεκίνησες να ασχολείσαι με το βόλεϊ; Ήταν εξαιτίας του πατέρα σου;

«Τα πρώτα ερεθίσματα ήταν φυσικά από τον πατέρα μου, καθώς από πολύ μικρή ήταν στα γήπεδα, όσο ο μπαμπάς μου ήταν προπονητής, γιατί δυστυχώς ως παίκτη δεν τον έχω δει. Ξεκίνησα στο Γαλάτσι, με μια πολύ καλή προπονήτρια την Μαριάννα Νιγκοπούλου, πρώην παίκτρια και αυτήν του Παναθηναϊκού, όταν ήμουν 12 χρονών.  Ακολούθησε ο Ηλυσιακός, ο Ιωνικός Νέας Φιλαδέλφειας και μετά πέρασα το κατώφλι της Λεωφόρου».

Γνωρίζουμε πως λατρεύεις το μπιτς βόλεϊ και μάλιστα φέτος συμμετείχες σε αρκετά τουρνουά. Τι διαλέγεις σάλα ή άμμο;

«Και το βόλεϊ και το μπιτς βόλεϊ είναι μεγάλες μου αγάπες, αν και τόσο διαφορετικά μεταξύ τους. Στο μπιτς βόλεϊ έχω μεγαλύτερη αδυναμία, γιατί συνδυάζει καλοκαίρι, ήλιο και θάλασσα, επαγγελματικά όμως θέλω να ξεχωρίσω στην σάλα».

 

Πόσο δύσκολο είναι να συνδυάζεις επαγγελματικά το βόλεϊ με τις σπουδές σου στα ΤΕΦΑΑ;  

«Είναι πολύ δύσκολο, γιατί τα ΤΕΦΑΑ έχουν πολλά μαθήματα με παρουσίες, κάτι που σημαίνει ότι πρέπει να αφιερώσεις πολύ χρόνο στο Πανεπιστήμιο. Εξαιτίας των επαγγελματικών υποχρεώσεων με τον Παναθηναϊκό αυτό με δυσκολεύει πολύ, αλλά ελπίζω μέχρι του χρόνου να έχω καταφέρει να τελειώσω την σχολή μου».

Είσαι τρία χρόνια στον Παναθηναϊκό. Τι σε έκανε να παραμείνεις στην ομάδα, φέτος το καλοκαίρι;

«Την ομάδα του Παναθηναϊκού την αγαπώ από μικρή, είναι εξάλλου παράδοση την οικογένειά μου. Αυτά τα τρία χρόνια έμαθα πολλά πράγματα και πήρα πολλές εμπειρίες. Σίγουρα φέτος γνωρίζαμε ότι θα είναι μια δύσκολη χρονιά για τον Παναθηναϊκό, που έχει μάθει να κατακτά τίτλους, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης που έχει πλήξει γενικότερα τον αθλητισμό. Πιστεύω όμως ότι είναι μια ευκαιρία να δουλέψουμε εμείς οι μικρές και να μπορέσουμε σε σύντομο χρονικό διάστημα να αποτελέσουμε τον βασικό κορμό της ομάδας που θα ξαναφέρει τον Παναθηναϊκό εκεί που του αξίζει, δηλαδή στην κορυφή της Ελλάδας».

Έχεις παίξει με την Ξανθή Μυλωνά, Ελευθερία Χατζηνίκου, Μαρία Χατζηνικολάου και από ξένες την Μπριζίτκα Μόλναρ και πολλές άλλες αθλήτριες. Τι θεωρείς πως κέρδισες αυτά τα χρόνια εκτός φυσικά από το Πρωτάθλημα το 2010-2011;

«Ήταν μεγάλη μου τιμή που συνεργάστηκα με αυτές τις σπουδαίες αθλήτριες. Κάνοντας προπόνηση με τέτοιου βεληνεκούς βολεϊμπολίστριες, βελτιώνεις πολύ και τις τεχνικές σου δεξιότητες, αλλά μαθαίνεις ταυτόχρονα το πώς να διαχειρίζεται τις διάφορες καταστάσεις του παιχνιδιού. Έτσι εκτός από το Πρωτάθλημα, που πανηγυρίσαμε το 2011, κρατάω  όλα όσα έμαθα αγωνιζόμενη στο πλευρό τους, γιατί η κάθε μία από αυτές ήταν ξεχωριστή».

 

Πως νιώθεις που φέτος θα αναλάβεις ηγετικό ρόλο στην ομάδα, και από εκεί που ήσουν η... μικρή, θα μετατραπείς σε μία από τις πιο έμπειρες αθλήτριες του «τριφυλλιού» και δεύτερη αρχηγός μαζί με την Έλενα Χριστοδούλου;

«Είναι γεγονός ότι, σύμφωνα με τα φετινά δεδομένα του Παναθηναϊκού, δηλαδή ότι η ομάδα απαρτίζεται κυρίως από πολύ νεαρές και άπειρες παίκτριες, καλούμαστε εμείς ως παλιότερες να τους μεταδώσουμε τις εμπειρίες μας και να τους στηρίξουμε όσο μπορούμε στην προσπάθειά τους. Φέτος η χρονιά είναι διαφορετική από τις προηγούμενες και σίγουρα το να παίρνεις την σκυτάλη από την Ρούξι Ντουμιτρέκου και την Ξανθή Μυλωνά, στην αρχηγία της ομάδας, είναι πολύ τιμητικό και παράλληλα ένα πόστο με μεγάλες ευθύνες».

Το εγχείρημα του Παναθηναϊκού για φέτος είναι δύσκολο, μιας και οι περισσότερες αθλήτριες δεν έχουν πείρα να αγωνίζονται στην κορυφαία ομάδα της τελευταίας 10ετίας. Μπορεί όμως να πετύχει τους στόχους του, βάζοντας τις βάσεις για κάτι καλύτερο του χρόνου;

«Φέτος μετά από πολλά χρόνια, ο στόχος της ομάδας δεν είναι κάποιος τίτλος, αλλά να δημιουργηθεί ένα σύνολο ανταγωνιστικό, το οποίο να μπορέσει να πρωταγωνιστήσει τις επόμενες χρονιάς. Πιστεύω ότι με σκληρή δουλειά θα καταφέρουμε να «δεθούμε» σαν ομάδα και με κάποιες προσθήκες του χρόνου να διεκδικήσουμε ξανά το πρωτάθλημα».

 

««Διψάω» να ζήσω στιγμές ανάλογες με της Λεωφόρου», φέτος στην Κυψέλη», αποκάλυψε η Όλγα Μαλουσάρη στην συντάκτρια της «Πράσινης», Δήμητρα Πολυχρονοπούλου

Φέτος ο Παναθηναϊκός έχει την τύχη να αγωνίζεται στο κλειστό της Κυψέλης, μια φιλόξενη έδρα σε μια «καταπράσινη» περιοχή. Θεωρείς ότι αυτό μπορεί να παίξει ρόλο και στην δική σας απόδοση;

«Δυστυχώς δεν είχα ποτέ την τύχη να αγωνιστώ στο κλειστό της Λεωφόρου, που θεωρώ την ιδανική έδρα του Παναθηναϊκού. Τα προηγούμενα δύο χρόνια παίζαμε στο Μετς, και μόνο στα ντέρμπι ήταν ο κόσμος ο έβδομος παίκτης μας. Εύχομαι φέτος να έχουμε τους οπαδούς μας στο πλευρό μας καθ’ όλη την χρονιά, για να μας βοηθήσουν με τις φωνές τους και τον παλμό τους, να  πετύχουμε τους στόχους μας. Ανυπομονώ να ζήσω στιγμές ανάλογες με της Λεωφόρου».

 Συνέντευξη στην Δήμητρα Πολυχρονοπούλου στην Εφημερίδα "Η Πράσινη"