Μυλωνά: Ο ΠΑΟ αξίζει να είναι μόνο στην κορυφή!

«Έχω μάθει να «βλέπω» τον Παναθηναϊκό, πρωταθλητή! Έχω μάθει να σηκώνω Κούπες, δεν δέχομαι κάτι λιγότερο ούτε για τον σύλλογο ούτε για μένα. Ποτέ μου όμως δεν θα έφευγα για τα χρήματα», ξεκαθάρισε στο προσωπικό της blog στην «Πράσινη» η Ξανθή Μυλωνά!

 Το Blog της Ξανθής Μυλωνά

 «Πέρασε κιόλας ένας χρόνος από τότε που τα… λέγαμε μέσα από τη δική μου… γωνιά στην εφημερίδα, «Η Πράσινη» και δυστυχώς οι συνθήκες τα έφεραν έτσι ώστε αυτό να είναι το τελευταίο μου blog ως αρχηγός και ως αθλήτρια του Παναθηναϊκού, με την ευχή φυσικά να τα ξαναπούμε σύντομα!

Επειδή ήδη έχουν γραφτεί και έχουν ειπωθεί πολλά σχετικά με την αποχώρησή μου, θα ήθελα μέσα από το προσωπικό μου Blog, να καταστήσω σαφές πως αν οι διοικούντες του «τριφυλλιού» είχαν σκοπό να φτιάξουν μια ανταγωνιστική ομάδα, όπως ήταν τα τελευταία 8 χρόνια ποτέ δεν θα έφευγα! Έχω αποδείξει εξάλλου ότι τα χρήματα δεν είναι αυτοσκοπός για μένα, άλλωστε τα πρώτα τρία χρόνια από τότε που ήρθα στον ΠΑΟ αγωνιζόμουν μόνο με οδοιπορικά, καθώς πλήρωνα την Λάρισα. Ενώ και η δημιουργία οικογένειας θα μπορούσε να περιμένει ακόμη έναν χρόνο.

Η αλήθεια είναι πως πριν από κάποιες ημέρες έκανα μια συζήτηση με τους ανθρώπους του «τριφυλλιού» και μου εξήγησαν πως θα έχουν τα πράγματα στην ομάδα φέτος, εκτός  φυσικά συγκλονιστικού απροόπτου. Με ενημέρωσαν για το χαμηλό μπάτζετ και για την σύνθεση της ομάδας για τη νέα χρονιά, τα οποία δε με βρήκαν σύμφωνη. Ούτε ότι τα χρήματα που μου πρότειναν να πάρω, τα οποία ήταν υπερβολικά μειωμένα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, ούτε ότι υπάρχουν μεγάλες οφειλές από την διοίκηση του Κίτσιου και δεν αναγνωρίζονται, θα με έκαναν να φύγω από τον ΠΑΟ, αν οι συνθήκες ήταν ιδανικές.

Αυτό που με ενδιέφερε περισσότερο είναι το καλό της ομάδας. Έχω μάθει να κάνω πρωταθλητισμό. Έχω συνηθίσει να βλέπω τον Παναθηναϊκό στην κορυφή και να κερδίζει τίτλους. Δεν δέχομαι κάτι λιγότερο ούτε για τον σύλλογο, ούτε για τον εαυτό μου, μετά από τόσα χρόνια στο νούμερο Ένα! Ενημέρωσα λοιπόν τους ανθρώπους της διοίκησης για το πώς βλέπω εγώ τα πράγματα σε σχέση με την ομάδα, και δεσμεύτηκα ότι θα είμαι δίπλα στην ομάδα όποτε με χρειαστεί. Εύχομαι σύντομα να ξεπεραστούν τα οικονομικά προβλήματα που υπάρχουν στον σύλλογο και να ξαναβρεί η ομάδα την παλιά της αίγλη.

Δεν την… κάνω στα δύσκολα, απλά λόγω συνθηκών αλλάζω προτεραιότητες!

Η ομάδα που είχα την τύχη να είμαι αναπόσπαστο κομμάτι της για 7 ολόκληρα χρόνια κατάφερε να κατακτήσει 7 πρωταθλήματα, 5 Κύπελλα και 1 ασημένιο μετάλλιο στο Challenge Cup, από πέρσι ωστόσο όλα άλλαξαν. Αν και οι ενδείξεις ότι έρχεται το τέλος της «χρυσής» εποχής του αυτοκράτορα στο γυναικείο βόλεϊ υπήρχαν, αφού μετά την Ρούξι Ντουμιτρέσκου ήρθε η αποχώρηση και άλλων σπουδαίων αθλητριών, όπως είναι η Γεωργία Τζανακάκη και ηΕλευθερία Χατζηνίκου, εγώ έμεινα στην ομάδα που χαράχτηκε με τα χρόνια βαθιά στην καρδιά μου!

Ένιωθα ότι ήθελα να μείνω στην ομάδα, στην δύσκολη στιγμή, για να παλέψω όπως έκανα κάθε χρόνο προκειμένου να φέρω τον ΠΑΟ στην κορυφή. Δυστυχώς όμως η χρονιά τελείωσε χωρίς Κούπα για πρώτη φορά από το 2005! Δεν την… κάνω στα δύσκολα, κάτι που έχει αποδείξει η πορεία μου τόσα χρόνια, απλά από την στιγμή που ήρθαν έτσι τα πράγματα στον Παναθηναϊκό αναγκάζομαι να βάλω άλλες προτεραιότητες.

Δεν έχω συνηθίσει να χάνω και δεν μου αρέσει. Όπως δεν μου αρέσει να βλέπω τον Παναθηναϊκό σε άλλη θέση εκτός από την κορυφή. Ένα μήνυμα που θα ήθελα να δώσω στον κόσμο του Παναθηναϊκού, από τον οποίο έχω να θυμάμαι μόνο τα καλύτερα, είναι να στηρίξουν την ομάδα στο δύσκολο εγχείρημά της, και ποιος ξέρει μπορεί να τα ξαναπούμε!

Χάρη στους Γιαννακόπουλους και στον Πιστιόλη, η ομάδα έγραψε «χρυσή» ιστορία!

Θα ήθελα να ευχαριστήσω την οικογένειά μου που ήταν δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια και με στήριζε -και που εξαιτίας του πατέρα μου ασχολήθηκα με το βόλεϊ- τον σύζυγό μου, Μιχάλη, που με στηρίζει στα εύκολα και στα δύσκολα τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο. Τους προπονητές και όλο το τιμ που τους πλαισίωνε, που με πίστεψαν και που ποτέ δεν με έκαναν να αισθανθώ αναλώσιμη και κυρίως τον Δημήτρη Μπαχράμη, ο οποίος με εμπιστεύτηκε και με έφερε στον Παναθηναϊκό και φυσικά με έκανε καλύτερη αθλήτρια και άνθρωπο, αλλά και τον Τάκη Φλώρο, τον οποίο είχα 2μισι χρόνια στον ΠΑΟ και που συνεχίζει να με πιστεύει ακόμη και για την Εθνική ομάδα.

Τέλος θέλω θα ευχαριστήσω τον έφορο της ομάδας των επιτυχιών, Βασίλη Πιστιόλη, που ήταν και θα είναι για μένα ο πατέρας μου στην Αθήνα, ο φίλος μου και γενικά είναι δίπλα μου καθημερινά, όπως και σε όλα τα κορίτσια και φρόντιζε να μη μας λείπει τίποτα, έχοντας μάλιστα κατηγορηθεί ότι μας «καλόμαθε»! Δυστυχώς για κάποιους εμείς αυτό του το ανταποδίδαμε με Κούπες. Επίσης μερικούς ανθρώπους από την φετινή διοίκηση του Ερασιτέχνη, που βρίσκονταν στο πλευρό μας όλο τον χρόνο. Ενώ ιδιαίτερη αναφορά επιβάλλεται να κάνω στον Θανάση Γιαννακόπουλο και σε ολόκληρη την οικογένεια Γιαννακόπουλων, για όλα όσα έχουν προσφέρει στον Παναθηναϊκό και ειδικότερα στο γυναικείο τμήμα βόλεϊ, που έγραψε τη δική του «χρυσή» ιστορία!

 Πηγή: Εφημερίδα "Η Πράσινη"